« سایه دیوار و سقفِ هر مکان // سایه اندیشه معمار دان» (مولانا)

ماناترين عنصر هويتي هر جامعه اي درگذر از ساليان طولانی ، "فرهنگ" است و يكي از مهم ترين معيارهاي سنجش آن و تقسيم بندي دوره هاي تاريخي، وجود آثار معماري است. تاريخ پرافتخار سرزمين عزيزمان ايران به خوبي مويد اين نكته است كه مي توان تبلور راستين احساسات، عواطف، جهان بيني، فرهنگ، اقتصاد، تكنولوژيِ ساخت، مذهب، سياست و نحوه مواجهه با عوامل مفروضي چون اقليم و مصالح ساخت هر دوره را در آثار معماري اش به نظاره نشست.

معماران اين سرزمين که میراث دار نیاکانی هستند که با خلق آثارشان چه در قالب معابد باشكوه و سِتُرگ ساساني، چه در ستون هاي رفيع هخامنشي، چه در مناره هاي سر به فلك كشيده و گنبدهای غماز دوران اسلامي، چه در نگين باغ هاي محصور در بيايان هاي فلات مركزي و چه در کاخ های باوقار قاجاری مفهوم آرمان شهر را به تجسد درآورده اند، امروزه در پي رشد شتابان مدرنيته و تمايل اش به کم رنگ کردن خرده فرهنگ های مولد، در معرض يك آزمون بزرگ تاريخي قرار دارند که اينجانب اميدوارم گذر از آن از طريق مطالعه علمي و همه جانبه ی معماري دوران تاريخي اين سرزمين، استخراج مولفه هاي هويت ساز آن و تلاش در جهت ترجمان آن به زبان تكنيكي و فرمي معماري معاصر میسر گردد.

سوم ارديبهشت ماه، روز بزرگداشت بهاالدين محمد عامِلي ملقب به "شيخ بهايي" و روز معمار مجالي است براي به يادآوردن چيزي كه بوديم و اكنون نيستيم، تاثيري كه بر جامعه مي بايست داشته باشيم و نداریم و نقشي كه آن را به تدريج از دست داده ايم.

فرصتی است برای مرور راه پرافتخاری که در گذشته ایجاد و ما اکنون در آن، طی طریق می کنیم و آن را در بعد زمان امتداد می دهیم. در پایان ضمن تبریک این روز به مهندسان معمار، امیدوارم بینش هنرمندانه معماران فرهیخته این مرز و بوم در جای جای جهان درخشان و ماندگار باشد. داوود صفدری مدیر عامل